ΟΣΦΥΑΛΓΙΑ ΣΕ ΑΘΛΗΤΕΣ
Χαμηλός πόνος στη μέση σε νεαρούς αθλητές είναι ένα συχνό φαινόμενο και θα πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη. Προέρχεται συνήθως από τραυματισμό του κορμού και απαιτεί άμεση διάγνωση και κατάλληλη θεραπευτική αντιμετώπιση.
Διεξήχθη έρευνα στο Medline από το 1996 έως το Μάιο του 2008, με θέμα: «οσφυαλγία στα παιδιά » και « χαμηλός πόνος στην πλάτη σε αθλητές». Χρησιμοποιήθηκαν επίσης παλαιότερες έρευνες τραυματισμών σε νεαρούς αθλητές και παιδιά.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Ο χαμηλός πόνος στην πλάτη σχετίζεται με αθλήματα που περιλαμβάνουν επαναλαμβανόμενες κινήσεις έκτασης, κάμψης και περιστροφής, όπως η γυμναστική, ο χορός, και το ποδόσφαιρο. Ο τραυματισμός μπορεί να είναι είτε οξύς είτε από σύνδρομο υπέρχρησης αν και πιο συχνοί είναι οι τραυματισμοί από υπέρχρηση. Η παρουσία οσφυαλγίας σε νεαρούς αθλητές αυξάνει την πιθανότητα τραυματισμού της σπονδυλικής στήλης με τη μορφή Σπονδυλόλυσης ή άλλων κακώσεων των οπισθίων δομών της σπονδυλικής στήλης. Οι δισκοπάθειες είναι λιγότερο συχνές. Οι απλές μυικές καταπονήσεις είναι ακόμα πιο σπάνιες σε αυτό τον πληθυσμό και θα πρέπει να συμπεριλαμβάνονται στη διάγνωση εξ αποκλεισμού και μόνο.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
Νεαροί αθλητές που εμφανίζουν χαμηλή οσφυαλγία είναι πολύ πιθανό να πάσχουν από τραυματισμό της σπονδυλικής στήλης και ως εκ τούτου θα πρέπει να ελέγχονται λεπτομερώς. Η μυϊκή καταπόνηση θα πρέπει να τίθεται ως διάγνωση μόνο εξ αποκλεισμού. Η θεραπεία θα πρέπει να έχει ως στόχο τη βελτίωση της ελαστικότητας και των μυϊκών ανισορροπιών. Η αποφυγή των τραυματισμών μπορεί να γίνει με την αναγνώριση και την αντιμετώπιση των παραγόντων κινδύνου. Η επιστροφή στον αθλητισμό θα πρέπει να πραγματοποιηθεί σταδιακά, όταν ο πόνος έχει υποχωρήσει και ο αθλητής έχει ανακτήσει πλήρως τη μυϊκή του ισχύ.
Ο χαμηλός πόνος στην πλάτη υπολογίζεται ότι εμφανίζεται στο 10 % έως 15 % των νεαρών αθλητών, αλλά το ποσοστό μπορεί να είναι υψηλότερο σε ορισμένα αθλήματα. Μελέτες δείχνουν ότι άλγος στη ράχη εμφανίζουν συχνότερα ποδοσφαιριστές ( 27 % ), αθλητές καλλιτεχνικού περιεχομένου ( 50 % ), και αθλητές ρυθμικής γυμναστικής ( 86 % ).
Τα χαρακτηριστικά της οσφυαλγίας των νεαρών αθλητών είναι πολύ διαφορετικά από αυτά των ενηλίκων. Οι ενδαρθρικές κακώσεις είναι πιο συχνές και εμφανίζονται σε ποσοστό έως 47 % στους νέους αθλητές. Τραυματισμοί σχετιζόμενοι με τους μεσοσπονδύλιους δίσκους είναι σχετικά σπάνιοι σε παιδιά. Μόνο το 11 % των παιδιών πάσχουν από δισκοπάθειες ενώ στους ενήλικες το ποσοστό ανέρχεται στο 48 %. Ιδιοπαθής οσφυαλγία είναι επίσης λιγότερο συχνή σε νεαρούς αθλητές. Οι γιατροί που αποδίδουν την οσφυαλγία σε νεαρούς αθλητές σε απλές μυικές κακώσεις χωρίς διερεύνηση, διατρέχουν τον κίνδυνο να καθυστερήσει η διάγνωση και η κατάλληλη θεραπεία των πιο σοβαρών τραυματισμών, όπως η Σπονδυλόλυση ή η Σπονδυλολίσθηση.
Οι τραυματισμοί στην κατώτερη μοίρα της σπονδυλικής στήλης μπορεί να προκύψουν είτε από οξύ τραυματισμό ή από επαναλαμβανόμενους μικροτραυματισμούς (σύνδρομο κατάχρησης), με τους τραυματισμούς από κατάχρηση να είναι οι πιο συχνοί. Αθλήματα όπως το ποδόσφαιρο ή το ράγκμπι ευθύνονται συχνότερα για οξείς τραυματισμούς λόγω υψηλής ενέργειας. Αθλήματα που περιλαμβάνουν επαναλαμβανόμενες κάμψεις, εκτάσεις και περιστροφές όπως η γυμναστική, το καλλιτεχνικό πατινάζ και ο χορός, μπορεί να οδηγήσουν σε τραυματισμούς από κατάχρηση. Είναι πολύ σημαντικό να λαμβάνονται υπόψη κι άλλα πιο σπάνια αίτια οσφυαλγίας, όπως οι λοιμώξεις, οι όγκοι, ή οι φλεγμονώδεις καταστάσεις.
ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΞΕΤΑΣΗ:
Η κλινική εξέταση ενός νεαρού αθλητή με άλγος στην οσφύ θα πρέπει να περιλαμβάνει την παρατήρηση της βάδισης και της στάσης του σώματος του αθλητή, αξιολογώντας οποιαδήποτε αταξία, ανταλγική βάδιση, χωλότητα, ή βάδιση Trendelenburg. Κατά την εξέταση της ράχης οι ώμοι θα πρέπει να βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο όπως και η λεκάνη, ενώ οι οστικές δομές και οι δομές των μαλακών μορίων πρέπει να είναι συμμετρικές και από τις δύο πλευρές της μέσης γραμμής. Θα πρέπει να αξιολογούνται τυχόν ανωμαλίες όπως αιμαγγειώματα, δερματικές κηλίδες τύπου café - au - lait, τριχοφυΐα ή πτυχώσεις του δέρματος που μπορεί να υποδεικνύουν παθολογία του σπονδυλικού σωλήνα. Ανωμαλίες της σπονδυλικής στήλης, όπως σκολίωση, κύφωση ή λόρδωση πρέπει επίσης να εξετάζονται.
To εύρος της κίνησης της σπονδυλικής στήλης θα πρέπει να αξιολογείται σε κάμψη, έκταση, περιστροφή και πλάγια κάμψη. Οι αθλητές θα πρέπει να είναι σε θέση να σκύβουν προς τα εμπρός ώστε να αγγίξουν τα δάχτυλα των ποδιών τους, χωρίς να λυγίζουν τα γόνατά τους. Υπερέκταση του ενός κάτω άκρου μπορεί να διεξαχθεί για να ανιχνευθεί τραυματισμός των οπισθίων δομών της σπονδυλικής στήλης. Πόνο κατά την κάμψη υποδηλώνει κάκωση των προσθίων στοιχείων της σπονδυλικής στήλης ή μυϊκή θλάση / σπασμός. Πόνος στην έκταση υποδηλώνει κάκωση των οπισθίων δομών ή της ιερολαγόνιας άρθρωσης.